خاطره ی دلبرکان غمگین من

^{کتاب خاطره ی دلبرکان غمگین من.}

^{گابریل گارسیا مارکز}

^{ترجمه : کاوه میر عباسی}

^{چاپ گلشن}

^{چاپ اول-1386}

^{2-252-448-964}

^{اولین تغییر ها به قدری آهسته رخ می دهند که تقریبا به چشم نمی آیند، و آدم کماکان خودش را از درون همان طور که همیشه بوده می بیند ، ولی سایرین از بیرون متوجه دگرگونی ها می شوند.}

^{صفحه ی 13}

^{چشمانش هنوز درخشش بیرحمانه ی سابق را داشتند و از همین جا پی بردم ذاتش تغییری نکرده است.}

^{ص 26}

^{تصورم از جوانی چنان با انعطاف توام بود که هرگز گمان نبردم که خیلی دیر شده است.}

^{ص 36}

^{نوچوانان نسل من چنان به زندگی ولع دلشتند که با جسم و جان خیال پردازی در باره ی آتیه را به فراموشی سپردند.تا واقعیت خشن به انها آموخت آینده آن طور نبود که در رویا می دیدند و در نتیجه دلتنگی و حسرت گذشته را کشف کردند.}

^{ص41 و 42}

^{جوری کلمات را از اعماق وجودم بیرون بکشم که هق هق گریه های درونی ام در متن آشکار نشود.}

^ص43

^{روحیه ی حاکم بر شهر همواره چنین می پسندد که دوستی میان سربازان قلمزن خدشه دار نگردد.هر چند سرداران قشون درگیر جنگ های مطبوعاتی باشند.}

^{ص 44}

^{معذب از آزارهای شیطانی که جواب های بجا و کوبنده ای را که به موقع نداده ایم در گوشمان نجوا میکند.}

^ص49

^{سن آدم ربطی به سالهای عمرش نداره ، بلکه بسته به احساسشه}

^{ص 63}

^{پی بردم که وسواسم برای آنکه هر چیز سر جایش باشد،هر کار به موقع انجام شود ،هر لفظ سازگار با سبک در جمله بنشیند،حاصل شایسته ی ذهنی منظم نبود،بلکه برعکس ،شگرد پیچیده ی ابداعی خودم بود تا آشفتگی فطری ام را پنهان سازم.کشف کردم که پایبندیم به انضباط را نباید فضیلت دانست زیرا واکنشی است در قبال اهمال کاری ام ، که سخاوت به خرج می دهم تا خستم آشکار نشود،که احتیاط به خرج می دهم چون کج خیالم،که آشتی طلبم ام برای پرهیز از غلبه ی غیظ و غضب سرکوفته ی درونم است،که فقط به این خاطر وقت شناسم که نمی خواهم بفهمند چقدر وقت سایرین را کم اهمیت می دانم.بالاخره اینکه ، کشف کردم عشق حالتی روحی نیست بلکه یکی از نشانه های منطقه البروج است.}

^ص67-68

^{اشتباه نکنید : دیوانه های بی خطر پیشگامان آینده اند .}

^ص69

^{شهرت خانم خیلی چاقی است که با آدم نمی خوابد ،ولی موقعی که بیدار می شویم همیشه روبروی تخت ایستاده و خیره نگاهمان می کند.}

^ص71

^{رابطه ی جنسی دلخوشی ادمیه که عشق را پیدا نکرده .}

^ص72

^{از هیچی در این دنیا به قدر جشن های زورکی بدم نمی آید،که در آنها مردم اشک شادی می ریزند،و چاشنی شان آتش بازی،سرودهای ابلهانه ی کریسمس و کاغذ کشی های زینتی است،که اصلا به طفلی که دو هزار سال پیش در آغلی مفلوک به دنیا آمد،ربطی ندارند.}

^ص77

^{ناممکن است که سرانجام آنگونه نشویم که  سایرین گمان می کنند هستیم. ژولیوس سزار}

^ص100